ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦးက၀ိႏၵဆိုလ်ွင္တစ္နယ္လံုးကေၾကာက္၊ခ်စ္
၊ရိုေသၾကၿပီးသား၊ခုေတာ့လည္းဆရာေတာ္ဘုရားပ်ံလြန္သြားတာ နွစ္ေတာ္
ေတာ္ၾကာသြားခဲ့ပါၿပီ။ဟိုးအရင္တုန္းကဆိုက်ယ္၀န္းလွတဲ့ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ
ကစားၾကတဲ့သူေတြထဲမွာက်ြန္ေတာ္လည္းအပါအ၀င္ပါပဲ။
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေက်ြးေသာေက်ာင္းထြက္သီးနွံမ်ားကိုလည္းစားခဲ့ဖူး
ပါသည္။တစ္နယ္လံုးကရပ္မိရပ္ဖေတြကလည္းဆရာေတာ္ၾကီးၾကိမ္လံုးခ်က္
ကင္းသူနည္းလွသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ငယ္စဥ္ကတည္းကက်ြန္ေတာ္တို႕အရပ္သို႕ေရာက္ရွိၿပီး
ေက်ာင္းထိုင္ပါသည္။မည္သည့္အရပ္ကေရာက္ရွိမွန္းတိတိက်က်မည္သူမွ်မသိၾက။
သီလ၊သမာဓိစင္ၾကယ္လွေသာဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ပ်ံလြန္္ေတာ္မူခါနီးအခ်ိန္
ထိမာတုဂါမမ်ားကိုသူ၏က်က္သေရေဆာင္ခန္းသို႕၀င္ခြင့္မၿပဳေခ်။ေရာဂါအေၿခအေန
အတြက္မနည္းေတာင္းပန္မွသူနာၿပဳဆရာမအနည္းငယ္၀င္ခြင့္ရသည္။
တစ္ေန႕ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အလွဴတစ္ခုသို႕ဆြမ္းစားၾကြရန္အတြက္
ေက်ာင္းသားမ်ားကိုေခၚကာေက်ာင္းအဆင္းေလွခါးမွတစ္ထစ္ခ်င္းဆင္းလာသည္။
ေက်ာင္သားမ်ားကေနာက္ကလိုက္လာသည္။ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိိဳ႕ကဆရာေတာ္ၾကီး
ကေလွခါးအဆင္းဆရာေတာ္ၾကီး၏ထိပ္ေၿပာင္ေၿပာင္ေပၚမွလက္ကိုအုပ္ၿပီးဆင္းလာ
ၾကသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက တစ္ထစ္ဆင္း၊ သူတို႕ကတစ္ထစ္ဆင္း အဲဒီအခ်ိန္
ထိၿပသနာမရွိေသး ဆရာေတာ္ၾကီးေအာက္ဆံုးအေရာက္ ထိပ္ေပၚမွအုပ္မိုးၿပီးလိုက္
လာသူမွာေအာက္မွေလွခါးထစ္မ်ားကိုသတိထားၿပီးေနာက္တစ္ထစ္အဆင္း
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ထိပ္ေၿပာင္ေၿပာင္အား "ဘတ္" ခနဲရိုက္မိပါေတာ့သည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးကေနာက္သို႕လွည့္ၾကည့္ၿပီး
" အားလံုးေက်ာင္းေပၚၿပန္တက္၊တန္းစီၿပီးအားလ်ားေမွာက္ေနၾက"
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္..
" ေၾကာက္ပါၿပီဘုရား"
"ေနာက္မလုပ္၀ံ႔ေတာ့ပါဘူးဘုရား"
" မွတ္ပါၿပီ ဘုရား".............ဟူေသာအသံမ်ားဆူညံသြားပါေလေတာ့သတညး္။
အားလံုးပဲေပွ်ာ္ရြွင္နိုင္ၾကပါေစဗ်ာ....... ္
No comments:
Post a Comment